Δημοσιευμένο από την Κυπαρισσία ....
Με τον Δημήτρη Μαγριπλή γνωριζόμαστε χρόνια. Κοινές παρέες, στα ίδια στέκια και προπαντός παρέα στο γήπεδο. ΑΕΚ, κάθε Κυριακή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το 2000 έφυγε από την Αθήνα, δημιούργησε οικογένεια και κατοικεί μόνιμα στην όμορφη Κυπαρισσία. Τον επισκέφτηκα, τον ανέκρινα και με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου βιβλίου : «Τα Καναπεδάκια της Ανεργίας», σας ετοίμασα έναν ενδιαφέροντα διάλογο….
Γιατί Καναπεδάκια της ανεργίας;
Είναι πιστεύω το πιο ενδεικτικό από τα 23 μικροδιηγήματα της συλλογής. Επιπλέον είναι κάτι που το έχω γευτεί έντονα τα τελευταία χρόνια. Βρέθηκα κάποια στιγμή μετέωρος, ή να το πω καλύτερα ένοιωσα στην κυριολεξία να αλλάζει το τοπίο γύρω, φυσικά χωρίς την θέλησή μου. Από γραφιάς σε χειρωνάκτης απαιτεί τρόπο και κόπο. Είναι όπως τα Καναπεδάκια εκεί που τα μασάς, σου σπάνε τα δόντια. (Ο Δημήτρης Μαγριπλής είναι Διδάκτορας της Κοινωνιολογίας και εργάστηκε πολλά χρόνια σαν επιστημονικός συνεργάτης σε τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ , κυρίως στην Πελοπόννησο. Τελευταίος σταθμός του το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)
Κάποια διηγήματα από την συλλογή (λ.χ. «Η χώρα της αφθονίας»), μου θύμισαν έντονα εικόνες από σουρεαλιστικά κόμικ της δεκαετίας του 90, όπως αυτά που δημοσίευε το περιοδικό ΒΑΒΕΛ.
Είναι στην ύλη που έχω μελετήσει…άλλωστε το παράδοξο ή φανταστικό ενυπάρχει έντονα στις ιστορίες μου. Μπλέκεται με τα βιώματα και το αποτέλεσμα άλλοτε γίνεται εικόνα που τονίζει τις πτήσεις και άλλοτε τις πτώσεις και την συντριβή μας. Σε κάθε περίπτωση λογική και φαντασία περιπλέκεται με αποτέλεσμα να συμβαίνουν μυστήρια πράματα και καταστάσεις. Όπως ακριβώς και στην ζωή μας. Ο σουρεαλισμός είναι το μόνο βέβαιο μέλλον μας.
Με τον Δημήτρη Μαγριπλή γνωριζόμαστε χρόνια. Κοινές παρέες, στα ίδια στέκια και προπαντός παρέα στο γήπεδο. ΑΕΚ, κάθε Κυριακή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το 2000 έφυγε από την Αθήνα, δημιούργησε οικογένεια και κατοικεί μόνιμα στην όμορφη Κυπαρισσία. Τον επισκέφτηκα, τον ανέκρινα και με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου βιβλίου : «Τα Καναπεδάκια της Ανεργίας», σας ετοίμασα έναν ενδιαφέροντα διάλογο….
 |
| το εξώφυλλο του βιβλίου |
Γιατί Καναπεδάκια της ανεργίας;
Είναι πιστεύω το πιο ενδεικτικό από τα 23 μικροδιηγήματα της συλλογής. Επιπλέον είναι κάτι που το έχω γευτεί έντονα τα τελευταία χρόνια. Βρέθηκα κάποια στιγμή μετέωρος, ή να το πω καλύτερα ένοιωσα στην κυριολεξία να αλλάζει το τοπίο γύρω, φυσικά χωρίς την θέλησή μου. Από γραφιάς σε χειρωνάκτης απαιτεί τρόπο και κόπο. Είναι όπως τα Καναπεδάκια εκεί που τα μασάς, σου σπάνε τα δόντια. (Ο Δημήτρης Μαγριπλής είναι Διδάκτορας της Κοινωνιολογίας και εργάστηκε πολλά χρόνια σαν επιστημονικός συνεργάτης σε τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ , κυρίως στην Πελοπόννησο. Τελευταίος σταθμός του το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)
Κάποια διηγήματα από την συλλογή (λ.χ. «Η χώρα της αφθονίας»), μου θύμισαν έντονα εικόνες από σουρεαλιστικά κόμικ της δεκαετίας του 90, όπως αυτά που δημοσίευε το περιοδικό ΒΑΒΕΛ.
Είναι στην ύλη που έχω μελετήσει…άλλωστε το παράδοξο ή φανταστικό ενυπάρχει έντονα στις ιστορίες μου. Μπλέκεται με τα βιώματα και το αποτέλεσμα άλλοτε γίνεται εικόνα που τονίζει τις πτήσεις και άλλοτε τις πτώσεις και την συντριβή μας. Σε κάθε περίπτωση λογική και φαντασία περιπλέκεται με αποτέλεσμα να συμβαίνουν μυστήρια πράματα και καταστάσεις. Όπως ακριβώς και στην ζωή μας. Ο σουρεαλισμός είναι το μόνο βέβαιο μέλλον μας.
