Αβίαστα στη Φιλαδέλφεια
- Τι ομάδα είσαι;
- ΑΕΚ είπα, αβίαστα. Πάντα μου την έσπαγε να είμαι με τους πολλούς. Όλη η τάξη Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Ανήκω πλέον σε μια τιμημένη μειονότητα. Το κουδούνι χτυπά και κατεβαίνουμε στο προαύλιο. Οι μισοί από την μεριά του τοίχου και οι άλλοι τέρμα στον πλάτανο. Για μπάλα ένα καπάκι από πορτοκαλάδα. Με παρότρυνση του προπονητή, που μελετά συστήματα στα σχετικά κόμιξ, τρέχουμε όλοι, ακόμη και ο τερματοφύλακας, σε σχήμα πυραμίδας στο αντίπαλο τέρμα. Άμα βρίσκεις το καπάκι το κλοτσάς προς τα μπρος και πιθανολογείς γκολ. Συνήθως με βάση την δυναμικότητα της ομάδας γράφεις σκορ: 10 – 2 ή 5 – 0. Είναι μια ανακοίνωση που αρέσει και όσες σφαλιάρες και αν πέφτουν στο τέλος, κανείς δεν σε πείθει ότι έχασες. Όλοι κερδισμένοι και η μπάλα πατημένη κάπου στην πίσω αυλή ή πάνω στα κεραμίδια, στο σπιτάκι της καθαρίστριας. Φυσικά στο επόμενο διάλειμμα στηνόμαστε μπροστά από το κυλικείο και περιμένουμε τον τυχερό.
- Το θες το καπάκι; Ρωτάμε με ευγένεια. Αν δεν το δίνει του προτείνουμε θέση επιθετικού στην ομάδα και σε περίπτωση άρνησης κεφαλοκλείδωμα και αρπαγή. Είναι θέμα άθλησης και κανείς δεν μπορεί να μας την στερήσει. Ατελείωτοι αγώνες λοιπόν. Πολλοί από τους παίχτες έκαναν καριέρα στις κατοπινές τάξεις. Άλλοι έφυγαν μεταγραφή σε άλλα σχολεία, κάποιοι οι πιο ταλαντούχοι ταξίδεψαν στην Αμερική και άλλοι ασχολήθηκαν από μικροί με διοικητικές υποθέσεις όπως ΠΡΟΠΟ. Οι τελευταίοι πήγαν από μικροί στο γήπεδο. Εκεί επιμορφώθηκαν ουσιαστικά και μπήκαν στον κόσμο του αληθινού ποδοσφαίρου από νωρίς. Έμαθαν να βρίζουν, να κλωτσάνε τους άλλους, να πετάνε πράματα στον αγωνιστικό χώρο, να δείχνουν τα γεννητικά τους όργανα σε περίπτωση τσαμπουκά. Επιπλέον το ότι είχαν δει από κοντά τους ποδοσφαιρικούς άσσους τους καθιστούσε ειδήμονες. Ήταν γκολ ή πέναλτι, μόνο αυτοί μπορούσαν να αποφανθούν. Το έκαναν με την διάθεση των μεγάλων και γι’ αυτό όλοι επιθυμούσαμε να τους έχουμε συμπαίχτες. Εγγύηση. Άμα είχες στην ομάδα τέτοια αστέρια δεν έχανες με τίποτα. Αφού μια φορά, ενώ κατεβήκαμε στο γήπεδο, δεν χρειάστηκε να παίξουμε καν. Οι δύο αρχηγοί είχαν καταλήξει στο σκορ, από τις τουαλέτες και η όποια κούραση ήταν περιττή. Στο λάθος μου να εκτονωθώ φωνάζοντας γκολ μετά από ένα αριστοτεχνικό σουτ ευθεία στο αντίπαλο τέρμα, αποβλήθηκα από τον αγώνα. Μετά από ένα λεπτό και με εντολή του προπονητή άνοιξε η άμυνα, σαν την ερυθρά θάλασσα και οι αντίπαλοι φώναζαν γκολ προτού ο Μάκης σουτάρει. Μόνο εγώ τόλμησα να φωνάξω άουτ και έπεσαν οι δυνατοί να με φάνε. Ήμουν και στον πάγκο και δεν συνέχισα.