Κίμωλος, το ασημένιο νησί

Ενετοί και Φράγκοι την είπαν Αρζαντιέρα δηλαδή Ασημένια για τα γκριζόλευκα βράχια που έβλεπαν καθώς πλησίαζαν στο νησί.

 Η Κίμωλος ανήκει στην άγονη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων και συνδέεται με τον Πειραιά με συμβατικά πλοία όλο το χρόνο και με ταχύπλοα την υψηλή περίοδο.

Η Κίμωλος κατοικείται συνεχώς, τουλάχιστον από την Ύστερη Νεολιθική εποχή.  Τον 5ο π.Χ. αιώνα ανήκε στην Αθηναϊκή συμμαχία και το πολίτευμά της ήταν  οργανωμένο στα πρότυπα της αθηναϊκής δημοκρατίας. Υπήρχε Βουλή και Δήμος και την εξουσία ασκούσαν τρεις άρχοντες και τρεις ταμίες.

Το Χωριό, απέναντι η Πολύαιγος.

Τον 3ο αιώνα εξέδωσε δικά της νομίσματα λόγο του πλούτου απ το εμπόριο κιμωλίας. Το νησί διέθετε «ορυκτά ψυγεία» στα οποία οι κάτοικοι κρύωναν τόσο το νερό όσο και τρόφιμα.

Η βυθισμένη πολιτεία και η νεκρόπολη στην περιοχή Ελληνικά έχουν δώσει πολλά αρχαιολογικά ευρήματα. Την πόλη αυτή φαίνεται ότι κατοικούσαν οι Κιμώλιοι τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.

Τα Βυζαντινά χρόνια και κατά την εποχή των Ενετών το Μεσαιωνικό κάστρο αποτελούσε και το μόνο οικισμό του νησιού. Στην κορυφή του λόφου Παλιόκαστρο υπάρχουν ερείπια κάστρου και πύργου αδιευκρίνιστης ηλικίας. 


Κατά τη διάρκεια του πρώτου Ρωσοτουρκικού πολέμου ο Ορλώφ συνέταξε λεπτομερείς χάρτες του νησιού  αναζητώντας μάταια τα θρυλούμενα μεταλλεία αργύρου.

Μόνο τη πόλη της Κιμώλου έχει ουσιαστικά το νησί και από την αρχαιότητα είναι ο μόνος οικισμός γι    αυτό και την ονομάζουν Χωριό και όχι Χώρα όπως στα άλλα νησιά.

Μικρότεροι οικισμοί που κατοικούνται κυρίως το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα έχουν ελάχιστους κατοίκους, όπως η Ψάθη το λιμάνι του νησιού, η Γούπα, τα Πράσα, η Αλυκή, η Μπονάτσα κι ο Δέκας.


Κυριότερα αξιοθέατα ο ναός της Οδηγήτριας,  το Αρχαιολογικό Μουσείο και μέσα στο Κάστρο το Λαογραφικό Μουσείο.


Κίμωλος είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος της προϊόν έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας καθώς βρίσκεται στην εξωτερική ζώνη του ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου και τα ίχνη της ηφαιστειακής δραστηριότητας είναι ορατά παντού στο νησί: θερμές πηγές και ασυνήθιστοι γεωλογικοί σχηματισμοί που συνθέτουν τοπία σπάνιας ομορφιάς.

Στο νησί εξορύσσουν 2 κυρίως πετρώματα τους τοφφίτες και τους τόφφους.

ορυχεία

Οι τόφφοι είναι ένα ευκολοκατέργαστο, ελαφρύ ηφαιστειακό πέτρωμα που χρησιμοποιείται ως οικοδομικό υλικό, κομμένο συνήθως σε σχήμα ορθογώνιου παραλληλεπίπεδου. 

Συγγενικό πέτρωμα είναι και το  μοναδικό είδος αργίλου, η «κιμωλία γη», που πήρε το όνομά του από το νησί, με απορρυπαντικές και φαρμακευτικές ιδιότητες, γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια, το χρησιμοποιούσαν για λεύκανση υφασμάτων και για να μη γλυστρούν τα χέρια των αθλητών.

 Πλούσια πανίδα έχει η Κίμωλος φώκιες μονάχους μονάχους, γαλάζιες σαύρες, και οι μοναδικές κόκκινες οχιές (γι αυτό και κάποιοι λένε το νησί Εχιδνούσα).

Μεγάλη είναι και η ορνιθοπανίδα, Γεράκια (γαδινέλια), θαλασσοκόρακες, πέρδικες, γλάροι, αγριοπερίστερα, στρουθιόμορφα, και ένα πλήθος ακόμα ενδημικών πουλιών.


Κίμωλος μια ασημένια πινελιά στο Αιγαίο, ο επίσημος ιστότοπος του νησιού.